Petra
Petra Ben ik zwanger? 11 May 2018

Persoonlijk: Susanna was ongemerkt zwanger

Onlangs schreef ik dit artikel over ongemerkte zwangerschappen. Op het artikel kwamen heel wat reacties. Ongelovige reacties van mensen die nog steeds niet konden geloven dat het mogelijk was om niet te merken zwanger te zijn. Er waren echter ook heel wat begripvolle reacties. Zo gaf een lezeres aan zich door de uitleg van gynaecoloog Jan Nijhuis beter te kunnen voorstellen hoe zoiets kan gebeuren. En dan was er nog het persoonlijke verhaal van Susanna (20 jaar), die nog niet zo lang geleden zelf ongemerkt zwanger was. We geven haar hier graag de ruimte om haar verhaal te doen!

Wakker worden in een nat bed

“Op zaterdag ochtend werd ik wakker in een plas water, ik dacht in bed geplast te hebben maar onderweg naar de wc lekte het nog. Het was nog heel vroeg dus met een handdoek erop ben ik weer gaan liggen. Toen Ik op internet zocht kon ik alleen gebroken vliezen vinden. Jordy, mijn vriend, werd wakker door mijn onrustigheid, ik vertelde wat er was en dat ik zwanger kon zijn. Ondanks dat we dachten dat ik helemaal geen kinderen kon krijgen kwam er twijfel. Als het lang aanhield zou ik de spoedeisende hulp bellen. In de loop van de dag werd het lekken minder. Zondagochtend belden we voor de zekerheid toch de spoedeisende hulp, maar daar zeiden ze dat het een infectie zou zijn die maandagochtend wel over moest zijn. Maandag was het inderdaad over dus kon ik gewoon gaan werken. Jordy ging een dagje met zijn broers weg dus zou laat thuiskomen.

De tijd stond stil: ik voelde een hoofdje!

Heel de dag had ik het gevoel naar de wc te moeten maar eenmaal daar kwam er niks. Ook af en toe sterke buikkrampen die na een minuutje weer wegwaren. Eenmaal weer thuis van mijn werk besloot ik iets makkelijks te maken. Na het eten had ik te weinig puf om nog iets te doen dus plofte ik op de bank en bleef daar lekker liggen tot Jordy weer thuis kwam. Toen we gingen slapen was ik te onrustig, ik lag niet lekker, had buikkrampen en moest naar de wc. Na een tijdje kon ik helemaal niet meer liggen. Jordy werd wakker door het ijsberen, hij zei dat ik maar de spoedeisende hulp moest bellen want dit ging niet.

Halsoverkop naar het ziekenhuis

Zonder twijfelen belde ik meteen, over een uur mocht ik komen dan zou de dokter er zijn. Ondertussen probeerde Ik wat kleding aan te doen wat lastig was omdat ik het na elk kledingstuk vreselijk warm kreeg. De pijn ging steeds meer naar m’n heupen. Dat klopt niet dacht ik dus ik voelde. Even leek de tijd stil te staan: ik voelde een hoofdje! ‘Schat,’ riep ik heel hard: ‘kom snel!’ Ik liet hem ook even controleren hij keek me geschrokken aan. Ik kleedde me snel aan en we vertrokken in paniek richting het ziekenhuis.

Verwarring in het ziekenhuis

Op de spoedeisende hulp zei ik meteen: Ík ben zwanger, help me!’ Toch wilden ze dit eerst controleren door urine te testen. Ik had urine meegenomen, maar de uitslag was onduidelijk. Toch zagen de verpleegkundigen aan me dat het echt was. Omdat ik op een locatie was waar geen afdeling gynaecologie was, moesten ze vervolgens eerst een ambulance bellen om me naar de juiste plek te brengen. Ondertussen kreeg ik vreselijke persdrang, maar persen mocht ik niet. Ze hielpen me de weeën weg te puffen wat ik dus nog niet kon.

Toen mocht ik eindelijk persen

Het voelde als een eeuwigheid voor de ambulance er was. Ze reden snel naar het ziekenhuis waar op ons werd gewacht met een bed maar daar was geen tijd voor ze brachten me meteen door. Eenmaal in de verloskamer wou ik een pijnstiller zelf denkend aan een ibuprofen maar dit mocht niet: ik moest gaan persen. Vol met adrenaline deed ik dit dan ook. Na een half uur werd de baby geboren. Een jongetje, dat na een ogenblik begon te huilen. Wat was dat een opluchting! De kinderarts zou naar hem komen kijken. De nageboorte moest er nog uit dit ging met enig grof geweld wat ik tien keer pijnlijker vond dan de hele bevalling. Toen hij eenmaal gecontroleerd was legden ze hem bij me, dit wou ik niet meteen om de confrontatie niet meteen te hebben.

Tekst gaat verder onder deze afbeelding van Bailey (hier al weer 7 maanden!).

ongemerkt zwanger baby

Mijn familie wist nog van niets

Nu moest er nog iets moeilijks gebeuren: mijn ouders bellen. Jordy kon mijn vader niet bereiken, daarom probeerden we mijn moeder te bellen. Het was 4 uur ‘s ochtends dus ik wist dat ik ze wakker zou bellen, maar mama word van elk geluidje wakker en bleek gelukkig de telefoon deze keer ook te horen. Ze schrok vreselijk van ons verhaal, zou papa wakker maken en later naar me toe komen. Toen kwam het besef dat er een naam moest komen ik zat verrassend genoeg vol ideeën: zo kwamen we snel bij Bailey en als tweede naam Karel (vernoemd naar mijn vader). Daarna moest de kleine naar de couveuse afdeling en ik douchen. De verpleegkundige was bang dat ik flauw zou vallen maar ik sprong zo uit bed en liep naar de douche. Na het douchen wou ik al zelf naar boven lopen op het moment dat mijn schoonmoeder en haar vriend binnenkwamen. Ze regelde een rolstoel zodat ik naar boven kon.

En dan toch eindelijk genieten van elkaar!

De dag erna kwam de kinderarts langs, de kleine kreeg een week antibiotica in verband met te hoge ontstekingswaardes doordat mijn vliezen te lang gebroken waren. Ze schatten hem op 34 a 35 weken oud maar leek ondanks de vroege geboorte wel gezond. Wat een opluchting, de week ging als een achtbaan voorbij net kraambezoek, iedereen inlichten, heel veel bij de kleine kijken en vooral alles voor de kleine thuis regelen. Gelukkig kregen we haast alle spullen zelfs van de dames bij de spoedeisende hulp hebben we een bedje, commode, autostoel en heel veel basis benodigdheden gekregen.

Eindelijk samen thuis

Na een week was het dan zover we mochten naar huis, ik was op van de emoties. Gek genoeg mistte ik het vooral om thuis te slapen. Na één dag thuis zakte Baileys temperatuur naar 36.4 graden we moesten weer snel naar het ziekenhuis. Ze wisten niet hoe het kwam maar wilden hem twee nachtjes houden voor controle. De arts vermoedde dat het kwam van de overgang in het ziekenhuis naar huis. We mochten weer naar huis. We bleven hem controleren maar konden beginnen met genieten.”

Reageer op artikel:
Persoonlijk: Susanna was ongemerkt zwanger
Sluiten