Mag jouw kind in bomen klimmen?
Het was vroeger een standaard uitspraak van mijn vader, die hij dagelijks gemiddeld wel een keer of 4 gebruikte: ‘Pas op! Kijk uit! En wees voorzichtig!’ Dat hij het vaak riep, was geen wonder. Zijn drie kinderen klommen namelijk om de haverklap in een boom of op een dak, of speelden een wedstrijdje wie het hardst de trap af kon rennen. Volop kans op ongelukken dus! Achteraf gezien valt de daarbij geleden schade echter nog wel mee. Veel meer dan een paar blauwe plekken, gekneusde vingers en bloedneuzen was het niet. Toch schijnen de ouders van tegenwoordig ieder risico op letsel uit te willen sluiten. Hoe zit dat bij jou: mag jouw kind nog in bomen klimmen?
Aansprakelijk voor letselschade
In Amerika blijken er steeds minder speeltuinen te zijn, omdat speeltuineigenaren bang zijn voor schadeclaims. Een kind dat van de glijbaan valt en zijn arm breekt, kan de aansprakelijk gestelde miljoenen dollars kosten. De speeltuinen die er nog wel zijn, zijn zo veilig mogelijk opgebouwd; alleen maar lage toestellen, een zachte ondergrond en vooral géén supersnelle glijbanen. Het kan namelijk zomaar mis gaan! Gelukkig is het in Nederland en België nog niet zo ver, maar ouders proberen ook hier steeds meer risico’s uit te sluiten. Daarom riep VeiligheidNL vorig jaar al op om kinderen tijdens het spelen meer risico’s te laten nemen.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Hup, de bomen in!
Dat dit een issue blijft, blijkt wel uit het nieuws van afgelopen week, dat een bso hun kinderen meer ruimte wil geven tijdens het spelen. Zo mogen de kids zelfs met zakmessen spelen. Dit mogen ze overigens niet zomaar. Er is een heel zakmesprotocol vastgelegd, waarin onder meer is beschreven dat en kind eerst zakmeslessen moet volgen voordat het zelf aan de slag mag. Helemaal loslaten doen ze het dus niet. Toch is het wat mij betreft een mooi voorbeeld van hoe VeiligheidNL het graag ziet: bescherm de kinderen tegen gevaar, maar neem niet de risico’s weg. Kinderen moeten namelijk zelf die risico’s in leren schatten. Dus zeg niet dat ze níet in bomen mogen klimmen, maar laat ze zelf uitvinden hoe ver ze kunnen gaan. En ja, dat kan helaas af en toe gepaard gaan met schade. Maar zijn we zelf niet ook op deze manier groot geworden?
En dan nu de praktijk
Overigens schrijf ik dit zelf nu wel allemaal zo stoer op, maar in de praktijk ben ik lang niet altijd goed in loslaten. Ik hoor mezelf om de haverklap roepen dat mijn kids voorzichtig moeten zijn, want ja… ze fietsen te hard, rennen te snel, klimmen te hoog in die bomen en stoeien te hardhandig. Het moeilijkste vind ik het nog wel wanneer ik mijn oudsten ergens alleen naar toe laat fietsen in de buurt. Ik weet dan zeker dat er, op het moment waarop ze de hoek om slaan en uit mijn zicht verdwijnen, een auto over ze heen rijdt/een enge man uit de bosjes springt/een enge hond achter ze aan rent. Gelukkig weet ik die angsten voor mijn kinderen goed te verbergen, maar lastig blijft het wel. Herkenbaar? Of heb jij juist helemaal geen problemen met risico’s nemen en loslaten? Kom maar op met die tips dan 🙂
