Ruziemaken op de achterbank [Vakantie nostalgie]
Moest ik daarnet toch even heel hard lachten om de kop die ik zag op de website van RTL Nieuws: “Wat was de autorit naar de camping toch leuk”. Dan zijn mijn herinneringen aan die lange autoreizen blijkbaar toch anders dan die van de gemiddelde reiziger. Voor mij was de lol er na een half uurtje wel van af. Met z’n 3-en zwetend op de achterbank, wachtend op de volgende slaande ruzie. En dan werd ik op een gegeven moment ook nog wagenziek en moest ik plassen (en het nog maar even ophouden, vond mijn vader). Wat een lol!
Verre reizen met kids
Er zijn vast meer mensen die blij zijn dat ze tegenwoordig niet meer uren, zonder afleiding op de achterbank hoeven te zitten. Mijn eigen ervaringen ben ik in ieder geval nog niet vergeten. Ik weet nog goed dat een vriendinnetje een draagbare dvd-speler kreeg, om mee te nemen op vakantie. Oh, wat was ik jaloers! Wij moesten het achterin de auto doen met een beduimelde Donald Duck en het tellen van rode auto’s. Al die saaie, lange uren zal ik niet snel vergeten. Daarom doe ik er tegenwoordig ook alles aan om de vakantiereis voor mijn eigen kinderen leuk te houden. Verre reizen zijn geen probleem, maar afwisseling is nodig!
Mijn ervaringen met reizen met kinderen
Een paar jaar geleden hebben we met onze drie kinderen een verre vliegreis gemaakt. Van tevoren zag ik er erg tegenop. Mijn grootste angst was dat ze uit verveling strontvervelend zouden worden. In zo’n krap vliegtuig wil je dat je medereizigers natuurlijk niet aandoen! Achteraf bleek het heel erg mee te vallen. In het vliegtuig bleek namelijk dat iedere stoel voorzien was van een tv/radio/spelcomputer. De oudste twee konden daar al prima mee uit de voeten. En de jongste bleek heerlijk te kunnen slapen, daar boven in de lucht. Die heeft amper wat van de vliegreis meegekregen.
Vakantie: vliegen of met de auto?
Hoewel die vliegreis prima verliep, zijn we de afgelopen jaren toch in Europa gebleven en met de auto op vakantie gegaan. Ik herken bij mijn kids wel dezelfde verveling als die ik voelde vroeger: al na een minuut of 10 vragen ze hoe lang het nog gaat duren. Omdat het wel leuk en ontspannen moet blijven, hebben mijn man en ik tegenwoordig als stelregel dat we per dag niet meer dan vijf of zes uur rijden. Een overnachting tussendoor scheelt een hoop verveling en levert soms de prachtigste verrassingen op. Zo bleek onze tussenstop van vorig jaar naast een mooi oud kasteel te liggen, waar je met de kabelbaan naartoe kon. Natuurlijk vonden de kinderen dat fantastisch. Zonder die tussenstop waren we daar nietsvermoedend voorbij gereden!
Tussenstops langs de snelweg
En dan heb ik tegenwoordig nog een kleine guilty pleasure: pauzeren op een parkeerplaats vlak naast de snelweg. Mijn ouders vonden dat vroeger altijd vreselijk, en stopten alleen bij eetgelegenheden met schoon sanitair. Met volle blaas autorijden vond ik echt geen pretje! Natuurlijk hadden ze gelijk: het sanitair langs de snelweg is vaak smerig, of erg prijzig. En wie gaat er nou voor de lol lunchen in de stinkende uitlaatgassen van voorbijrazende auto’s? Nou, wij dus! Dat doen we overigens alleen als we op vakantie zijn. Normaal gesproken moet ik er niet aan denken Zo heeft vast ieder gezin zijn eigen vakantierituelen. Wat zijn die van jou?
