Borstvoeding: wel of niet? (ervaringen van een moeder)
Deze ervaring is geschreven door Heidi.
De discussie over borstvoeding of flesvoeding wil ik niet gaan voeren. Je bent ervoor of je bent ertegen. Of het maakt je allemaal niks uit en respecteert andermans keus
hierin. Ik ben van alle marken thuis en heb dan ook beiden mogen ervaren. Bij mijn eerste zoon heb ik flesvoeding gegeven. Je moet tenslotte doen wat goed voelt, en ik vond dat op dat moment beter. En fijner. Maar de omgeving stoorde mij wel. Ik heb tijdens die kraamweek amper zelf de fles aan mijn bloedeigen kind kunnen geven. Je weet wel: iedereen wil het flesje geven. Oma, opa, tante, oom, neef, de achterbuurman, de ombudsman en de kerstman. Oh ja, en zelfs de kraamhulp wist mij regelmatig het flesje uit de handen te trekken. Tegen de tijd dat ik zelf eens de tijd kreeg om voor mijn kind te gaan zorgen, was hij 18 en ging op kamers wonen. Zwart-wit gezegd dan.
Voor het eerst borstvoeding geven
Bij mijn tweede zoon besloot ik dan ook borstvoeding te gaan geven. Prima hoor, en direct na de geboorte werd mijn zoontje aangelegd. Oké, het ging niet zo lekker en ik moest ook even wennen. Want het is toch weer heel wat anders dan flesvoeding. Maar wel fijner, want de kraamhulp trok mij niet meer het flesje uit handen. Ik had mijn zoon voor mij alleen. Zelfs de borstkolf mocht ik zelf gebruiken. Yes!
Mag ik de fles geven?
En toen kwam het kraambezoek. Oma, opa, de ombudsman en de hele rij stond voor de deur te wachten. Fijn allemaal om mijn bed staan om te zien hoe de wallen onder mijn ogen hangen, mijn haar vol klitten zit en mijn flubberbuik half langs de bedrand bungelt. En dan wordt baby binnen gebracht. Aaaah en oeehh en ooohh. Logisch,want dat knappe jongetje is wel mijn zoon! Baby is erg lief en slaapt. Maar dan wordt baby wakker van alle drukte en begint te huilen. Heeft baby honger? Ja vast wel, dan krijgt hij wat melk. Ik zat er gewoon op te wachten, op de eerste die zou vragen: mag ik de fles geven? En jawel hoor, een familielid waagde zich eraan. Mag ik het flesje geven? Waarop ik heel droog antwoordde: sorry, ik geef borstvoeding, maar je mag mijn tiet wel even vasthouden als je daar behoefte aan hebt? Leuk om te zien, hoe snel iemand rood kan kleuren.
“Je mag mijn tiet wel vasthouden”
Ik heb die vraag nog vele malen gekregen, en bij iedereen heb ik aangeboden dat ze best wel even mijn tiet vast mochten houden. Oké, borst, maar tiet klinkt gewoon zo lekker shockerend. Sommigen konden er wel om lachen, anderen verzwegen hun schaamte of zelfs hun ergernis. Niemand heeft trouwens ooit mijn borst vast willen houden. Daar snap ik dan weer niks van. Ik bedoel: zo lelijk zijn ze nou ook weer niet hoor. Dat shockeert mij dan weer.
Overigens heb ik de borstvoeding maar 6 dagen gegeven. Toen werd het afgekapt door de verloskundige en de kraamhulp. Ik moest verplicht weer het flesje gaan geven. Waarop ik stiekem ging kolven. Maar dat, lieve mensen, is weer een ander verhaal voor later.
