WTF, ik vloek gewoon waar de kinderen bij zijn!

Mijn man vloekte vroeger als een bootwerker. Zo gauw we kinderen kregen veranderde dat. Hij vond het opvoedkundig niet verantwoord om te vloeken als de kinderen het konden horen. Op een gegeven moment bedacht hij de vloekpot; een lege glazen pot die pontificaal op de koelkast staat. Voor elke keer dat hij toch vloekte beloofde hij de kinderen een euro in de pot te doen. Het geld zou uiteindelijk voor hen zijn en dat vooruitzicht werd natuurlijk met gejuich ontvangen. Mijn reactie? Ik rolde met mijn ogen, deed een briefje van 10 in de pot en vertelde de kinderen dat ik alvast vooruit betaalde. Mijn kinderen keken stomverbaasd, mijn man keek woest, maar dat kon me niet schelen. Ik heb namelijk  vier hele goede redenen om te vloeken, ook als ik in de buurt van mijn kinderen ben:

1. Ik ben volwassen, dus ik vloek wanneer ik wil!

Als kind dacht ik dat je wanneer je volwassen was mocht doen en laten wat je wilt. Inmiddels ben ik ouder en wijzer. Het moge duidelijk zijn dat er nog heel veel dingen zijn die ik tegen mijn zin moet doen en laten. Vloeken hoort daar echter niet bij. Als volwassene vloek ik wanneer ik dat wil, zonder dat ik de kans loop op huisarrest. Dat genoegen neemt niemand me af, zelfs m’n kinderen niet!

Als volwassene doe ik allerlei dingen die mijn kinderen niet mogen. Ik drink bier, tequila en koffie. Ik rij auto, ga (te) laat naar bed en steek in m’n eentje de straat over. Oh ja, en ik vloek. Het zijn allemaal dingen die mijn kinderen pas mogen doen als ze volwassen zijn. Helaas ben ik niet het perfecte voorbeeld, maar dat zal ik ook nog niet zijn als ik stop met vloeken. Mijn kinderen moeten doen wat ik zeg en niet nadoen wat ik doe. En over twintig jaar zoeken ze zelf maar uit wat goed en fout is.

3. Het leven van een ouder is soms gewoon ‘sh*t’

De roze wolk van het ouderschap heb ik nooit gezien. Bij mij zijn die roze wolken continu dreigende donkere donderwolken die boven ons huis hangen. Het ouderschap is een grote stressvolle achtbaan van ‘sh*t’-momenten: ‘s avonds laat pas bedenken dat je kind de volgende ochtend moet trakteren op school. Je naar huis haasten omdat de jongste moet plassen en dan toch nét te laat zijn. Op een drukke snelweg proberen in te voegen, terwijl achterin een stel kinderen elkaar de hersenen inslaan. Het enige dat dan oplucht is af en toe flink kunnen vloeken!

4. Ik heb al zoveel ‘sh*t’ voor ze opgegeven.

Als ik tijd had, zou ik inmiddels een boek hebben geschreven. Zou ik een opleiding tot nagelstylist hebben gevolgd. Zou ik er elke dag tiptop uitzien. Zou ik iedere dag een driegangenmenu op tafel zetten, gewoon omdat ik het leuk vind. Maar; ik heb geen tijd, ik heb kinderen! In plaats van de dingen te doen die ik leuk vind, ruim ik de troep achter hun kont op, lees ik verhaaltjes voor alsof mijn leven ervan afhangt en stap ik drie keer per nacht m’n bed uit omdat ze moeten plassen of dorst hebben. Vergis je niet, ik doe het met liefde. Maar laat me dan in ieder geval dat ene kleine genoegen van af en toe een goeie vloek!

Voor mij zijn dit redenen genoeg om gewoon lekker door te blijven vloeken. Lukt het jou wel om je in te houden en niet te vloeken binnen gehoorsafstand van je kinderen? Dan zeg ik: f*cking gefeliciteerd… Maar waarschuw je kinderen dan maar vast voor als ze bij mijn kinderen komen spelen, want ik spaar hun oren niet!