Imitatiegedrag op het hoogste niveau
Net als alle lampen in ons huis, zet ik meerdere keren per dag de wasmachine uit. Niet omdat ik zoveel aan het wassen ben, maar omdat Julian graag een handje helpt in het huishouden. Nou ja, helpen…?! Voordat ik kan gaan wassen, moet ik eerst de boel leeghalen. Knuffels, vuile theedoeken, drinkbekers. Alles vind ik er in terug.
Net zoals ik ook vuile kleding terug vind in de woonkamer. Jullie zullen denken, de deur van de wasmachine dichtdoen misschien? Maar dat kan ook niet, want de startknop werkt dan. Niet echt handig, aangezien Julian precies weet waar de startknop zit en hoe deze werkt…
Geregeld loopt zoonlief met een washandje, handdoek of geel doekje door het huis. De deuren en salontafel worden dan grondig gepoetst. En trots dat hij is! De prullebak heeft hij ook ontdekt. Op zich heel handig, maar jammer genoeg stopt hij er niet alleen dingen in, hij haalt er ook weer van alles uit! Dus hopelijk wordt het hem snel duidelijk dat drinkbekers niet in de prullebak gegooid hoeven worden en dat je lege pakjes tomatensaus of lege bekertjes van verse slagroom beter in de prullebak kunt laten liggen…
Het zwaaien begint ook steeds meer op echt zwaaien te lijken. Alleen gaat dat zo ongecontroleerd, dat ik regelmatig een hand of arm moet ontwijken. Ik weet niet van wie hij dat ziet, maar ik kan me niet voorstellen dat wij zo zwaaien… Leuk is het wel, je hoeft maar ‘doeg’ te zeggen en hij begint fanatiek met zijn arm te zwiepen!
Laatst had Julian bij het verschonen van zijn luier de boel ondergeplast (dat was lang geleden!).
Dus alles schoongemaakt en hem even in zijn blote kont in zijn kamer rond laten lopen, zodat we de commode ook schoon konden maken. Gaat hij doodleuk tegen zijn ledikant aan staan plassen! Niet dat hij het doorhad… Net manneke pis; wat hebben we gelachen! Ik heb mijn man nog wel even aangekeken, maar hij beweerd bij hoog en laag dat dit geen imitatiegedrag is!
