Een miskraam… en wat nu?
Behandeling tegen een miskraam is eigenlijk niet mogelijk. Rustig aan doen of medicijnen zullen geen oplossing zijn. Je kan in het geval van een miskraam dus eigenlijk kiezen tussen 2 opties:
1. Wachten op een spontane miskraam.
2. Je laten curetteren, curetteren is een vaginale ingreep waarbij het vruchtzakje en eventueel ander weefsel door een gynaecoloog wordt verwijderd.
Wachten op een spontane miskraam
Zoals reeds gezegd duidt bloedverlies in de tweede of derde maand vaak op miskraam. In de meeste gevallen komt zet de miskraam binnen enkele dagen na het eerste bloedverlies door. Het kan echter ook een paar weken duren. Het bloedverlies zal toenemen en al dan niet gepaard gaan met een krampende, op hevige mentruatie gelijkende, pijn. Binnen enkele uren wordt vervolgens het vruchtzakje dan uit de baarmoeder gedreven. Als dit gebeurd is, is er pas echt sprake van een miskraam. Een vruchtzakje kun je herkennen omdat het lijkt op een met vocht gevuld vliesje bekleed met roze vlokjes. Ook donkerrode, gladde bloeddstolsels zullen vrijkomen. Sommige vrouwen twijfelen over het verschil tussen de vruchtzak en een stolsel.
Vrij snel na het verlies van het vruchtzakje zal de lichamelijke pijn afnemen. Ook het bloedverlies neemt af en zal lijken op het einde van je menstruatiecyclus. Zodra de miskraam een feit is kun je je gynaecoloog informeren. Om zeker te zijn dat je inderdaad een miskraam had kun je het beste het verloren vruchtzakje en/of stolsel bewaren. Onderzoek hierop zal uitwijzen of er daadwerkeljk sprake van een miskraan was. De meeste vrouwen preferen afwachten omdat dit “natuurlijker” lijkt dan curetteren.
In sommige gevallen zal het bloeden door blijven gaan. Dit kan veroorzaakt worden door achtergebleven weefsel. Er is dan sprake van een abortus incompletus. Als dit het geval is zal het toch noodzakelijk zijn om een curettage te ondergaan. Medisch gezien schuilt er geen enkel kwaad in het afwachten. Het kan echter emotioneel gezien wel als zwaarder ervaren worden.
Curetteren
Het uitvoeren van een curettage is een relatief kleine ingreep. Via de vagina zal de gynaecoloog doorgaans met een klein slangetje de baarmoederholte leegmaken. Deze behandeling duurt circa 5 à 10 minuten en geschiedt als dagopname. Door een lichte narcose voel je niets van de daadwerkelijke ingreep. Ook plaatselijke verdoving behoort tot de mogelijkheden. In dat geval krijg je ook vaak een “roesje”, een kalmerend middel. Hierdoor wordt je slaperig en suf en zul je dus meer ontspannen zijn tijdens de behandeling. Meer informatie over deze beide methodes kun je krijgen via je gynaecoloog.
Weinig risico
De kans op complicaties is voor gezonde mensen zeer gering. Er zullen normaal gesproken derhalve geen gevolgen zijn voor eventuele volgende zwangerschappen.
Het syndroom van Asherman
Is een vrij zeldzame complicatie. Dit syndroom veroorzaakt aan de binnenzijde van de baarmoeder verklevingen. Deze verklevingen dienen operatief verwijderd te worden.
Mogelijke andere complicaties
In enkele gevallen kan het voorkomen dat het slangetje de baarmoederwand perforeert. Dit veroorzaakt geen grote problemen, vaak wordt je in zo’n geval wel even gehouden ter observatie.
Tenslotte kan de curettage onvolledig zijn. Hierna zullen de bloedingen aanhouden en het restant van het weefsel zal meestal alsnog spontaan naar buiten komen. In uitzonderlijke gevallen kan medicijngebruik of een tweede curettage noodzakelijk zijn.
Verdriet…
Je lichaam zal zich doorgaans vrij snel herstellen van een miskraam. Na een week of twee merk je er nauwelijks meer iets van. Als het bloeden gestopt is staat eigenlijk in theorie niets meer in de weg van een volgende zwangerschap. Als er geen andere medische aspecten zijn hoef je ook niet te wachten met het opnieuw zwanger te geraken.
Op het emotionele vlak ligt de “genezing” uiteraard anders. Een miskraam is voor veel vrouwen een zware emotionele belasting. Je was tenslotte al begonnen met plannen en dromen over de kleine. Je kunt proberen het als een troost te ervaren dat de natuur zichzelf “reguleert” en dat het kindje niet levensvatbaar was. Uiteraard is dit makkelijker gezegd dan gedaan. De waarom vraag zal zeker nog geruime tijd door je gedachten blijven gaan.
Schuldig?
Er is absoluut geen reden om je schuldig te voelen. Er zijn immers geen of in elk geval nauwelijks factoren waarmee je een miskraam kunt voorkomen. Soms wordt er troost gevonden in het feit dat een zwangerschap in elk geval mogelijk bleek te zijn. Voor het verwerken zijn geen regels of tijdspanne, iedereen zal dit in haar (of zijn) eigen tempo en op haar (wederom of zijn) eigen wijze doen.
Onbegrip
In sommige gevallen zul je stuiten op onbegrip. Goedbedoelde opmerkingen als “je bent nog lang niet te oud” en/of “volgende keer beter joh!” schieten al snel in het verkeerde keelgat. Praten is over het algemeen het enige medicijn om een miskraam te verwerken. De buitenwereld ziet immers nauwelijks of geheel geen lichamelijke problemen. Door er over te praten weet men wat er speelt en vervolgens zal men sneller en meer begrip voor je situatie op kunnen brengen. Zoek troost bij anderen die ook door deze periode heen moesten. We hebben de percentages eerder genoemd dus je weet: je staat niet alleen.
