Petra
Petra Blog 19 Dec 2011

Dat het zo leuk kan zijn

Iedereen zegt als je kindje geboren is, geniet er maar van want voor je het weet is ze 1. Nou en dat is dus echt zo. Het jaar is omgevlogen. Ze gaat anderhalve dag naar de creche en 1 dag in de week naar opa en oma. En dat vindt ze heerlijk. Lekker spelen met andere kinderen en geknuffeld en verwend worden door opa en oma. 

Ook heeft ze alle kwaaltjes maar gehad die ze zeggen dat ze kunnen krijgen in dat eerste jaar. Ja ja, ook de waterpokken heeft ze pas gehad, dat was een ware uitputtingsslag. En tuurlijk denk je dan als kersverse moeder, doe ik het wel goed, waarom is ze zoveel verkouden (tuurlijk, ze gaat naar de creche dus dan kun je dat verwachten, maar toch..), ze zal toch niet dit, ze zal toch niet dat.

En je omgeving weet altijd wel raad. Niet altijd even prettig want de een weet het nog beter dan de ander. Gelukkig ben ik nogal eigengereid -niet altijd een prettige eigenschap- en dat kwam nu goed van pas. Gewoon op je gevoel afgaan, dat is wat ik het afgelopen jaar heb ervaren. Je kindje kan echt wel wat hebben. Ok, niet alle kindjes natuurlijk want niet ieder kind is hetzelfde, maar over het algemeen denk ik dat ze best tegen een stootje kunnen. Ik zie in mijn omgeving ook dat bijna iedere moeder bij de eerste wat onzeker is. Zeker de eerste paar maanden, maar dat is ook heel erg logisch! Zo’n klein hulpeloos frummeltje wat alleen maar huilt, slaapt en eet. Je weet niet wat ze voelen, wat er dwars zit, zit er wel iets dwars of is het gewoon het huiluurtje, heb ik wel genoeg voeding (als je borstvoeding geeft) enz enz. Ja dat is ook zoiets. Daar kon ik nog weleens pissig over worden.

Ik wilde dolgraag borstvoeding geven maar mijn dochtertje was maar 2800 gram toen ze werd geboren (niet gerookt, rustig aan gedaan, gezond gegeten en toch klein maar fijn), en had niet genoeg puf om de borstvoeding op gang te zuigen. Ook met kolven kwam het maar niet op gang dus na 12 dgn van tobben en huilen (ja ja ook ik was slachtoffer van de hormonen) en chagerijnen had ik besloten te stoppen. Helaas kreeg ik uit onverwachte hoeken commentaar. Ook van de wijkverpleegkundige. Ja maar, er is iemand daar ben ik net geweest en daar lukt het nog minder bij en die wil het toch nog proberen bla bla bla. Nou ik dus niet.

Mijn kindje groeide niet voldoende en ik was helemaal op. Hup gelijk over op de flesvoeding en ze groeide en groeide. Een lekkere bolle baby is ze geworden. En nu is ze dus 1 en een ontzettende vrolijke, ondernemende en eigengereide (van wie zou ze het hebben??) peuter. Ik kan haast niet wachten tot ze gaat praten (nu zegt ze papa, mpa=opa, mama, pss=poes en ista (wat is dat)), en los gaat lopen. Zo kijk ik iedere keer weer met spanning uit naar wat komen gaat. En volgens mijn moeder blijft dat zo. Die heeft nog steeds dat ze denkt, goh hoe zouden mijn dochters er over zoveel jaar uit zien….

Al met al hebben we een vreselijk druk maar oh zo fijn jaar achter de rug. Inmiddels is mijn zusje zwanger en die verwacht haar kindje eind december. Vandaar dat ik ook weer sites bezoek die gaan over zwangerschap. Ik verheug me nu al op weer zo’n klein humpie in de familie. Ik wil iedereen die dit leest en in blijde verwachting is heel erg veel geluk wensen en zeggen: Geniet ervan, ook al zijn ze zo 1 jaar, het wordt steeds leuker!

Groetjes Miranda uit Hed

Reageer op artikel:
Dat het zo leuk kan zijn
Sluiten